Dýrasta heimilistryggingin.. marg borgar sig.....

Allavega fyrir mig. Þannig er mál með vexti að ég á tvo ansi virka drengi. Hér áðurnefndur drengur, kallaður Emil í Kattholti og hinn elsti manninn minn. Hann Daníel Andri. Hann var mjög erfiður í æsku, þannig að örvæntingalaus og svefnlaus móðirin leitaði oft til Jóhanns Tómassonar læknis í von um staðfestingu að eitthvað væri að sem ekki ætti að vera. Því ég best vissi að ef ég fengi staðfestingu á grun mínum þá væri hægt að hjálpa barninu eitthvað til að öðlast eðlilegra líf. En allt kom fyrir ekki. Þetta var stilltur og prúður drengur sem elskaði að láta lækna krukka í sér og sprauta sig og gramsa í sér eins mikið og þeir gátu! Súr móðirin fór ávalt heim með litla drenginn sinn sem jafnharðan breyttist í mikinn ólátabelg og skemmdarvarg þegar heim var komið.

En samt gat þessi litli ólátabelgur verið eins og ljós og enginn var ljúfari en hann þegar maður var einn með honum. En þegar gesti bar að garði, eða þegar við fórum í heimsókn, réði ekki neinn við neitt og hár voru reitt og hinir ýmsustu hlutir skemmdir sem varla átti að vera hægt að skemma.

Fyrstu heimilistrygginguna þurftum ég og pabbi hans að notfæra okkur á ættarmóti þegar drengurinn var þriggja og hálfs árs. kom þá fimm ára tappi hlaupandi inn og kallaði: afi strákurinn er að skrifa á bílinn þinn! Við hlupum út og gátum okkur strax til að þar væri okkar drengur á ferð. Og jú, mikið rétt, sá stutti var búinn að krota endilanga hliðina á nýjum jeppa með grjóti.

Í síðustu færslu gat ég þess að litli Emil minn hefði gert nokkuð þessu líkt við nágrannabíl.

inga amma kom svo til mín í gær og sýndi mér listaverk á sínum bíl... að sjálfsögðu héldu allir að minnstimann hefði verið þar að verkii og honum ósjálfrátt kennt um athæfið. Hann var ekki alveg tilbúinn að viðurkenna verknaðinn, en  við nánast þvinguðum hann til að játa.

Það var svo ekki fyrr en undir miðnætti sem 12 ára drengurinn minn viðurkenndi kjökrandi að hann ætti "heiðurinn" af þessu listaverki. Já, drengur greindur með athyglisbrest, ofvirkni, Asperheilkenni og á einhverfurófi. Hann þarf stöðuga gæslu. En þessi elska er samt ljúfasta barnið mitt og er ekki spar á afsökunarbeiðnirnar.

Athugasemdir

[Solveig Friðriksdóttir, 4.8.2008 kl. 09:01]

Já sannarlega gott að vera vel tryggður þegar svona öflugir strákar eru annars vegar Ég náði reyndar ekki að skoða ljóðið, það opnaðist ekki hjá mér.