Þegar ég verð orðinn stór...

Þessi setning hefur verið sögð af smákrílum um áraraðir..

Þegar ég fyrst spurði yngsta son minn hvað hann ætlaði sér að verða þegar hann yrði stór, þá var svarið: Köttur.  hreint og beint kom þetta frá hjartanu.  Einhversstaðar í millitíðinni ætlaði hann að verða Höggbor! En í dag tilkynnti hann pabba sínum að þegar hann yrði stór, ætlaði hann að reykja pípu, taka í vörina og borða þorramat!! Þetta er yngsti drengurinn minn í hnotskurn.

Eitt skyggði á gleði eldri sona minna í dag. Föðurammamma þeirra dó, eftir fjögurra baráttu við krabbamein. Viktor tók þessum fréttum með jafnargeði, enda hefur hann haft mun minna samband við ömmu sína en Daníel. Daníel minn aftur á móti tók þetta mjög nærri sér. Eins og gefur að skilja, þá umgegst hann ömmu sína mun meira þar sem hann býr á Álftanesi. Hann var með henni á banabeðinu síðustu daga og stytti henni stundirnar. Hann er orðinn 13 ára og hafði val um að vera hjá ömmu sinni. Að sjálfsögðu valdi hann þann kost að vera hjá ömmunni og stóð hann sig með mikilli prýði við að dvelja hjá henni. Daníel minn: Ég skyl að þú átt bágt núna, en mundu að ömmu líður miklu betur núna og ég veit að afi hefur tekið á móti henni opnum örmum. Kannski átti hann nokkrar kökusneiðar afgangs síðan á afmælinu sínu!!

Daníel minn,, vertu hugrakkur  og duglegur drengur.. Ég elska þig. Mamma.