Regnboginn

Já, regnboginn er undarlegt fyrirbæri, sérstaklega í augum lítils barns, sem fátt skilur sem er ekki áþreifanlegt. Jónatan Emil er að undanförnu oft búin að spyrja mig út í regnbogann. Hvenær kemur sól og rigning saman svo ég sjái regnbogann? Ég: kannski bráðum. Ég læt þig vita ef ég sé hann. Í morgun sá ég svo hinn undursamlega regnboga inni í Stöðvardal. Ég: Nóni, komdu og sjáðu, það er regnbogi núna! Litli pjakkurinn minn kemur hlaupandi og kíkir út um gluggann. Mamma, ég ætla að fara út og koma við hann! Nei, nei, ástin mín. Það er ekki hægt. Hann fer alltaf lengra og lengra í burtu þegar þú nálgast hann.  Nei, hann er þarna, ég er mjög fljótur að hlaupa. Ég get hlaupis til hans alveg strax!  Ég: nei, nei, horfðu bara á hann, hann hverfur eftir smá stund. Litli kallinn horfir hugfanginn á regnbogann smátt og smátt fjara út. Grátur... Mamma, hann er farinn. Hvert fór hann? Úppps. enginn svör. Ég veit ekki hvert hann fór. Hann gufaði bara upp! Jú, sjáðu til kallinn minn. Þegar sólin fer bakvið skýin, þá glampar ekki lengur á rigninguna og þá hverfur regnboginn.

Nóni: já en mamma, kert fóru sá litirnir??? ÆÆÆÆ, sumt er bara ekki hægt að útskýra. Sorrý elskan mín!